|
||||||||
“ UK-Rock History… “ De rockband Humble Pie werd in 1969 in Groot-Brittannië door Steve Marriott opgericht. Marriott was kort daarvoor gestopt met The Small Faces en besloot met Peter Frampton van The Herd, Greg Ridley van Spooky Tooth en Jerry Shirley de Humble Pie op te richten. De combinatie van deze vier muzikanten bleek uniek en hun eerste twee albums ‘As Safe As Yesterday Is’ en ‘Town And Country’ werden een groot succes. In Nederland had de groep in 1969 een hit met “Natural Born Bugie” (vaak foutief gespeld als “Natural Born Boogie”). Hun albums ‘Smokin'’ en ‘Performance Rockin' the Fillmore’ waren vooral in de Verenigde Staten erg succesvol. Met ‘Eat It’ en ‘Thunderbox’ werd een weg naar R&B ingeslagen, maar de magie was voorbij en de populariteit van de groep nam snel af. Met het beslist niet onverdienstelijke ‘Street Rats’ keerde de groep terug naar zijn roots maar het einde bleek onvermijdelijk, al deden Steve Marriott en Jerry Shirley in 1980 nog een mislukte poging de groep nieuw leven in te blazen. Hoewel het succes voortduurde tot in de jaren 70 kon de band zijn oorspronkelijke populariteit niet vasthouden. Frampton besloot in 1972 de groep te verlaten en werd vervangen door Clem Clempson. Marriott besloot zich later terug te trekken in het clubcircuit tot zijn dood in 1991. In 2002 kwamen Jerry Shirley en Greg Ridley weer bij elkaar en namen samen met Bobby Tench en Dave Colwell het album ‘Back On Track’ uit, dat echter weinig succesvol was. Ridley overleed op 19 november 2003. Er is in 2014 (het jaar dat Steve Marriott 67 zou geworden zijn) door ClassicRockMag.nl een lijstje opgemaakt met “De tien meest indrukwekkende nummers van Humble Pie”, dat ik de fans -zeker omdat vele deze nummers in de bespreking hierna voorkomen én worden toegelicht door een “kenner” aka Martien Koolen- niet wil onthouden: 10. “Street Rat” (Dit korte nummer duurt amper drie minuten en is te vinden op het negende album van Humble Pie: ‘Street Rats’. De titelsong is een nogal ruw en ongepolijst nummer met de heerlijke ruige stem van Marriott als middelpunt. Street Rat is een vette, smerige blues rock song zoals alleen Humble Pie die kon componeren en uitvoeren) / 09. “Shine On” (Deze single kwam in 1971 uit en is te vinden op Humble Pie’s vierde album ‘Rock On’. Die lp was de laatste met gitarist/zanger Peter Frampton in de gelederen. Frampton componeerde “Shine On” en hij deed ook de leadzang. Het nummer werd eigenlijk pas bekend en gewaardeerd nadat het op het fantastische, zeer succesvolle dubbelalbum ‘Frampton Comes Alive!’ verscheen) / 08. “Live With Me” (Dit nummer staat op het derde studioalbum getiteld ‘Humble Pie’ [1970]. “Live With Me” is een lekkere, vette bluesrocksong die vooral gedomineerd wordt door de orgelgeluiden en de rauwe Janis Joplin-achtige stem van Marriott. Het nummer werd gecomponeerd en geschreven door alle vier de bandleden en de muzikale climax aan het einde van deze meer dan zeven minuten lange track is bewonderenswaardig) / 07. “Up Our Sleeve” (Uit het zevende studio album van Humble Pie ‘Eat It’, een dubbel-lp uit 1973. “Up Our Sleeve” is een stevig uptempo hardrocknummer met veel gitaarsolo’s van Marriott maar vooral ook van Clem Clempson, de vervanger van Frampton. Van dit nummer zijn heel veel liveversies en bij het publiek behoorde “Up Our Sleeve” zeker tot de favorieten van Humble Pie’s setlist / 06. “Natural Born Bugie” (Ook wel bekend als “Natural Born Boogie” was de allereerste single van Humble Pie. Frampton, Marriott, en Ridley zingen allemaal een “eigen” stuk van de tekst. Het nummer werd geschreven door Marriott en eerlijk gezegd klinkt het anno 2014 nogal ouderwets. Het is eigenlijk gewoon een midtempo boogiewoogiesong. “Natural Born Bugie” bereikte wel de vierde plaats in de Engelse singlecharts) / 05. “Stone Cold Fever” (Een echte klassieke rocksong van het zeer succesvolle studio album ‘Rock On’ [1971]. Marriott is qua stem op dit nummer in topvorm en zeer verrassend is ook het nogal jazzy middenstuk met mondharmonica. Het nummer eindigt weer met heavy gitaarriffs en de bekende hardrockhooks. De uitvoering op het dubbele livealbum ‘Performance: Rockin’ The Fillmore’ [1971], duurt niet alleen langer maar is ook een klasse apart. Check it out!) / 04. “I Don’t Need No Doctor” (Dit nummer is van de hand van Nick Ashford, Valerie Simpson en Jo Armstead en werd in 1966 op de plaat gezet door niemand minder dan Ray Charles. Humble Pie’s uptempo R&B-versie werd ook als single uitgebracht, maar was helaas niet heel succesvol. De uitvoering op’Performance: Rockin’ The Fillmore’ is van meer dan uitstekende kwaliteit en het nummer heeft een vette headbangersriff. Leuk detail is ook de dubbele ontkenning (don’t need no) in de titel die herinnert aan de Stones hit “I Can’t Get No Satisfaction”) / 03. “30 Days In A Hole” (Dit is waarschijnlijk het bekendste Humble Pie-nummer, maar muzikaal gezien zeker niet het beste. “30 Days In A Hole “opent de b-kant van de lp ‘Smokin’’, uitgebracht in 1972. Die plaat is de eerste zonder Peter Frampton, want die is vervangen door Clem Clempson. “30 Days In A Hole” werd een grote radiohit, maar kwam vreemd genoeg niet in de hitlijsten terecht. Het lied gaat over mensen die gearresteerd worden omdat ze kleine hoeveelheden drugs op zak hebben en daarvoor dertig dagen de bak in moeten: “Black Nepalese, it’s got you weak in your knees/Seeds and dust that you got bust on, you know it is hard to believe/30 days in a hole”. Het is het meest gecoverde nummer van Humble Pie en vooral de versie van Gov’t Mule is om van te smullen) / 02. “Rollin’ Stone” (“Rollin’ Stone staat op het album ‘Rock On’ en het nummer is natuurlijk origineel van Muddy Waters. Het is een bluesklassieker die in de studioversie “slechts” zes minuten duurt. Maar de ultieme Humble Pie-uitvoering van deze slowbluestrack staat natuurlijk op ‘Performance: Rockin’ The Fillmore’, waar het nummer maar liefst zestien minuten klokt. Marriotts stem is van uitzonderlijke klasse en hij ‘vertelt’ het verhaal op een meer dan fenomenale manier. Dit is slowblues van de beste kwaliteit, met fantastische gitaarsolo’s van Frampton en Marriott. Opmerkelijk detail: nog voordat het album ‘Rockin’ The Fillmore’ uitgebracht werd, had Frampton de band al verlaten) / 01. “I Walk On Gilded Splinters” (Ook dit nummer is te vinden op het legendarische dubbele livealbum ‘Performance: Rockin’ The Fillmore’. “I Walk On Gilded Splinters” vult de hele tweede plaatkant en duurt maar liefst 24 minuten. Deze song, geschreven door Dr. John Creaux -beter bekent als Dr. John The Night Tripper- heeft alles wat een magistrale bluessong nodig heeft: heerlijke gitaarriffs, hooks, solo’s, veel afwisseling en power. Niet alleen Frampton, maar vooral Marriott stijgt in dit nummer naar grote muzikale hoogte, want wat hij hier allemaal met zijn stem doet is bijna miraculeus te noemen. Ook Marriotts mondharmonicasolo in het midden van de song geeft “I Walk On Gilded Splinters” een extra dimensie. Met dit nummer bewijst Humble Pie tot een van de beste livebands aller tijden te behoren. Ook anno 2019 -48 jaar na het verschijnen van ‘Performance’- staat dit nummer nog steeds als een huis. Om met de woorden van Marriott te eindigen: “Rock On”…
‘LIFE AND TIMES OF STEVE MARRIOTT’ (Blu-Ray/DVD) ‘Life and Times of Steve Marriott’ (Blu-Ray/dvd) is een boeiende documentaire over een van de meest dynamische, opwindende, maar helaas onbezongen helden van UK-rock’n’roll, Steve Marriott (1947-1991), die van meerdere belangrijke bands als Small Faces, The Herd en Humble Pie, deel uitmaakte. Dit, aan de hand van nog ongeziene foto's, memorabilia en thuisfilms. Met onthullende interviews met Peter Frampton, Jerry Shirley en Greg Ridley, Chris Robinson van de Black Crowes, Rick Nielsen en Bun E. Carlos van Cheap Trick, John Waite, Bad Company / Free drummer Simon Kirke, Kevin Dubrow van Quiet Riot, Ricky Byrd en Marriott-historicus John Heller. Verder bevat de documentaire ook zeldzame opnames van optredens van de Small Faces en Humble Pie. Marriott wordt herinnerd om zijn krachtige zangstem, die over zijn kleine gestalte (1,65m) loog en, om zijn agressieve benadering als gitarist in mod-rockbands als Small Faces en Humble Pie. Marriott werd postuum opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame in 2012 als lid van Small Faces. Marriott werd een populair, vaak gefotografeerd mod-stijlicoon. Marriott werd van jongs af aan beïnvloed door zijn helden, waaronder Buddy Holly, Booker T & the MG’s, Ray Charles, Otis Redding, Muddy Waters en Bobby Bland. Dat hun hits/kaskrakers als “Tin Soldier”, “Itchycoo Park”, “Lazy Sunday”, “Natural Born Woman”, “Alabama 69” en “For Your Love” aan bod komen is bijna als vanzelfsprekend. ‘HOT N’ NASTY 1973 - COMPLETE WINTERLAND SHOW‘ (CD) De bonus-CD is het album uit 1973 ‘Hot N’ Nasty – Complete Winterland Show’ van Humble Pie. Met een Stephan Marriott nummer “Up Your Sleeves” openen ze de show heel sterk. In de Eddie Cochran cover “C’mon Everybody” vallen vooral de snijdende gitaar op en het wat eigenzinnige “Honky Tonk Woman” van de Stones krijgt hier een lange intro. “Stone Cold Fever” is de tweede Marriott original, waaraan ook Peter Frampton meeschreef. Van één van zijn helden Ray Charles brengt Marriott twee nummers: “I Believe to My Soul” en wat later het bekende “Hallelujah (I Love Her So)”. “Thirty Days in The Hole” is ook een Steve Marriott nummer. Nog meer covers van “hits” volgen met het meer funky “(I’m A) Road Runner” en “I Don’t Need No Doctor”, van Ashford & Simpson. De show wordt afgesloten met “Hot N’ Nasty”, waaraan “vervanger” Clem Clempson (gitaar) naast Marriott, Jerry Shirley (drums) en Greg Ridley (bas) ook meeschreven. Op 20 april 1991 overleed Steve Marriott bij een brand in zijn huis, die waarschijnlijk ontstond door een brandende sigaret. Hij stierf in zijn 16e eeuwse huis in Arkesden, Essex. De muziek van Humble Pie is altijd een explosieve mix van rock, blues en soul geweest en, de drijvende man achter dit alles die de eigenheid van de band bepaalde, Steve Marriott. Deze compilatie is vooral o.w.v. de documentaire, die een goed overzicht biedt van het leven van deze “kleine” rock held, een uitsekend document dat zeker bij velen herinneringen oproept. Eric Schuurmans
Blu-Ray & DVD track list: Humble Pie: The Life & Times of Steve Marriott Album line-up: Discography Humble Pie:
|
||||||||
|
||||||||
|
||||||||
.jpg)
